YOLCULUK iCiN TESEKKURLER

Tanım

Temmuz 1965’de, ayd?nl?k bir ?afakta, Bo?aziçi’nin alt?n bu?usu içinde yol alan yolcu gemisinin pruvas?nda durmu?, uykulu gözlerimi aç?k tutmaya çal??arak masal?ms? ?stanbul’u, büyüklerimin mutluluk akan bir gülümsemeyle sözünü ettikleri bu kenti ilk kez görmeye çal???yordum. Babam yava?ça yan?ma yakla?t?, kolunu omzuma koydu, beni kendine çekti ve f?s?ldad? ‘Sonunda buraday?z! Dünyan?n en güzel kentlerinden, uygarl???n büyük merkezlerinden birinde, ku?aklar boyunca dünyan?n merkezi oldu?u aç?k olan bu kentte birlikteyiz...’ Gözlerinde ya?lar vard?; biliyordum ki bu rüzgârdan de?ildi. Victor art?k var olmayan bir dünyan?n ürünüydü. 1906’da do?mu?, neredeyse elli ki?iyi bulan geni? ailesiyle Beylerbeyi’ndeki kocaman bir yal?da ya?am??t?. Büyükbabas?n?n ölümünden sonra aile da??lm?? ve ço?unlukla Galata’ya yerle?mi?ti. Çok yönlü bir ki?ili?i olan babam? gerçekten tan?mlamaya kalk??sam, öncelikle onun tam bir Osmanl? senyörü oldu?unu söylerim. Do?u?tan kozmopolitli?i, geni? dünya görü?ü, doymak bilmez entelektüel merak?, içgüdüsel anlay???, ba?ka insanlara, kültürlere ve davran??lara kar?? sayg?s? ve bir kararl?l?k göstermesi gerekti?i anlarda büründü?ü tav?rdan ötürü Osmanl?. Epey eski Frans?zca terimler kullanmakta ?srarl? oldu?undan da, Senyör... Babam dillere her ?eyden çok, hatta tutkusu olan genel bilgiden ve tarihten de daha çok de?er verirdi. Türkçe, Yunanca, ?branice, ?ngilizce ve ?talyanca konu?urdu. Ama bu dillerden hangisini konu?ursa konu?sun araya in?allah ya da ma?allah s?k??t?rma al??kanl??? vard?; bu al??kanl?k, zaman zaman, özellikle de sofu Katolik ya da Musevilerle konu?urken çok can s?k?c? olabiliyordu. Bir bak?ma, böyle yaparak bir Akdeniz evrenine kök salm?? olan aidiyetini de?erlendirdi?ini dü?ünüyorum. Yolculuk ?çin Te?ekkürler’in ?talyanca, ?ngilizce ve Frans?zcas?n? yazman?n da üstesinden geldi; aram?zdan ayr?ld???nda Almanca metni yazmaya ba?lam??t?. Türkçesi, bir Türkçe metni tamamlamas?na elvermeyecek kadar paslanm?? oldu?undan kendisinden hiç de ho?nut olmad???n? aç?kça an?ms?yorum; çünkü bugün ?stanbul’da ya?amakta olanlara, bu biricik kentinin kendi gençli?indeki canl?l???n? ve verdi?i titre?imleri tatt?rman?n özlemini çekiyordu.”
John Eskenazi, Londra, May?s 2012.